Piątek, 1 września 1939
Foto: Jan Ryś, Archiwum Fundacji Warszawa1939.pl, wolna licencja (CC-BY - Uznanie autorstwa 3.0 Polska)

Fort Bema

Maciej Piekarski, publicysta i varsavianista:
Rano zbudziły nas dalekie detonacje i wycie syren na alarm. Ponieważ w sierpniu kilkakrotnie były tzw. próbne alarmy, teraz nie zrobiło to na nas większego wrażenia. Wygramoliliśmy się z łóżek i na rozkaz mamy poszliśmy do łazienki. Siedzieliśmy w wannie, troskliwie szorowani przez mamę, gdy znów zawyły syreny na alarm i nastąpiły serie potężnych wybuchów. Dom [przy ulicy Morszyńskiej 5, okolice Fortu Czerniaków] zatrząsł się lekko w posadach. Zdenerwowana mama ostro wycierała mnie ręcznikiem, gdy wpadł dziadek. „Wojna! Niemcy bez wypowiedzenia przekroczyli granicę na całej długości! Zaatakowali Westerplatte! Bombardują Warszawę! Radio przed chwilą nadało orędzie prezydenta!” — wykrzyknął. […] Nad miastem rozszalał się ogień zenitówek. Przez okno w gabinecie dziadka widać było, jak na bezchmurnym niebie raz po raz wykwitają obłoczki szarego dymu. Od strony mostu Poniatowskiego ukazywały się na niebie srebrne sylwetki samolotów, których ciężkie dudnienie słychać było bardzo wyraźnie wśród łoskotu zenitówek i huku eksplodujących bomb. […] Nagle stało się coś strasznego. Przejmujący do szpiku kości świst i potężny huk wstrząsnął powietrzem, za nim drugi huk i trzeci. Dom zakołysał się gwałtownie. Zdawało mi się, że ściana korytarza jakby się wygięła. Równocześnie za oknem dostrzegliśmy olbrzymi słup czarnego dymu: „Bomby!”.
Maciej Piekarski, Tak zapamiętałem, Warszawa 1979.

W pierwszym dniu wojny bombardowano obiekty strategiczne - lotniska i magazyny broni, które mieściły się często w fortach na obrzeżach Warszawy, jak fort Czerniakowski czy fort Bema widoczny na zdjęciu.

Fotografia

Bombardowanie Fortu Bema 1 września 1939.
Foto: Jan Ryś, Archiwum Fundacji Warszawa1939.pl, wolna licencja (CC-BY - Uznanie autorstwa 3.0 Polska)

Mapa

1939 2019

Materiały dodatkowe